Vandaag gaan we het hebben over RAID-implementatie en -configuratie in het besturingssysteem. Sommige mensen schrijven programma's rechtstreeks op de host, draaien onderaan het besturingssysteem, waarbij de fysieke schijf wordt ingediend vanaf de host-SCSI- of IDE-controller, met behulp van het idee van zeven sterren Beidou, virtueel in verschillende modi van virtuele schijf, en vervolgens ingediend bij de bovenste programma-interface, zoals het volumebeheerprogramma. Deze programma's gebruiken een configuratietool waarmee u kunt kiezen welke schijven u wilt combineren en welk type RAID u wilt vormen.

Als er bijvoorbeeld twee IDE-schijven en vier SCSI-schijven op een machine zijn geïnstalleerd, kan de IDE harde schijf is rechtstreeks verbonden met de IDE-interface die in het moederbord is geïntegreerd, en de SCSI-schijf is aangesloten op een PCI-interface SCSI-kaart. Als er geen RAID-programma is dat aan de voorwaarden deelneemt, kan het systeem zes schijven identificeren en na het bestandssysteemformaat aan een schijfletter of map koppelen, zodat het programma kan lezen en schrijven.

Na het installeren van het RAID-programma kan de gebruiker via de configuratie-interface van de eerste twee IDE-schijven een RAID 0-systeem maken. Als de originele IDE-schijf 80 GB groot is, wordt RAID 0 een "virtuele" schijf van 160 GB. Vervolgens maakt de gebruiker een RAID5-systeem met 4 SCSI-schijven. Als de oorspronkelijke SCSI-schijfcapaciteit 73 GB bedraagt, zal de capaciteit van de virtuele schijf na het maken van de 4 schijven in RAID5 ongeveer 3 schijven zijn, dat wil zeggen 216 GB.

Natuurlijk, omdat de RAID-programma een deel van de schijfruimte moet gebruiken om bepaalde RAID-informatie op te slaan, zal de werkelijke capaciteit kleiner zijn. Na verwerking door het RAID-programma worden deze zes magneten uiteindelijk twee virtuele schijven. Als u het Widows-systeem gebruikt, worden bij het openen van Schijfbeheer slechts twee harde schijven weergegeven, één met een capaciteit van 160 GB (schijf 1) en de andere met een capaciteit van 219 GB (schijf 2). De schijven kunnen vervolgens worden geformatteerd naar bijvoorbeeld een NTFS-bestandssysteem. De formatter heeft geen idee dat er meer dan één fysieke harde schijf gegevens schrijft.

De formatter kan bijvoorbeeld op een gegeven moment een opdracht geven om gegevens te schrijven van het geheugenstartadres zo en zo naar schijf 1 (een RAID 0 virtuele schijf bestaande uit twee IDE-schijven) op LBA-startadres 10000 en lengte 128. Het RAID-programma onderschept dit commando en analyseert het. Schijf 1 is een RAID 0-systeem, dus de gegevens van 128 sectoren vanaf LBA10000 worden berekend door de RAID-engine, en de logische LBA komt overeen met de fysieke LBA van de fysieke schijf, en de overeenkomstige gegevens worden naar de schijf geschreven. fysieke schijf. Eenmaal geschreven, ontvangt de formatter een signaal dat het schrijven succesvol was en gaat hij door naar de volgende IO.

Na dit proces is de bovenste laag zich totaal niet bewust van de details van de onderliggende fysieke schijf. Hetzelfde geldt voor andere vormen van RAID, maar de algoritmen zijn complexer. Maar ook al is het complexe algoritme, na CPU-werking, duizenden keren sneller dan de lees- en schrijfsnelheid van de schijf.

Tips:

Om de prestaties te garanderen, kan alleen hetzelfde type schijf worden gebruikt voor dezelfde schijfgroep, hoewel deze ook kan worden ontworpen voor magnetische IDE

Schijf en SCSI-schijf worden gecombineerd om een virtuele schijf te vormen, maar deze is niet op deze manier ontworpen, tenzij specifiek vereist.

Heeft u technische vragen over opslag, neem dan gerust contact met mij op. Ik beantwoord graag uw vragen en bied u originele en nieuwe high-performance aan raid-kaarten zoals megaaid 9540 8i. hba-kaart: zoals LSI 9500 16i , LSI 9500 16e. 3 jaar garantie met een hoge kwaliteit fabrieksprijs, bieden maximale veiligheid voor u.